UFKA BAK KALA KAL

Sessiz sessiz ağlayışları duyma
Hatta kulağını tıka, üzerine yorganı çek
Duyma

Güneşe karşı gözlerini kapa,
Görme
Bir duyan var!
Bir gören var!
Karıncanın ayak seslerini duyan Allah!
Seni mi duymayacak?

Yitirilen yıllar, geçen ömür boş değil
Sabırla tatlanır anılar, yaşanmışlıklar
Geri dön bak!
Geçen acılar kaldı mı?
Ufka dal,
Öylece kala kal!
Doğacak bekle…
Seni hiç unutmadı Yar.